นิทานอีสป

สิงโตกับกระต่ายป่า

         เย็นวันหนึ่ง มีสิงโตตัวหนึ่งตื่นจากการหลับด้วยความ

หิวโหยมันเดินเข้าไปในป่าเพื่อหาอาหาร และเพราะมันหิวมาก

มันจึงพร้อม ที่จะจับทุกอย่างกินเป็นอาหาร

ทันใดนั้น สิงโตตัวนั้นก็เห็นกระต่ายป่าตัวหนึ่งกำลังวิ่งอยู่บริเวณนั้น สิงโตวิ่งไปด้านหลังกระต่ายป่าและมันก็จับกระต่ายน้อยตัวนั้นได้

ในเวลาต่อมาไม่นาน ขณะที่มันกำลังจะกินกระต่ายป่า มันก็เหลือบ
ไปเห็นกวางตัวหนึ่ง และเพราะความตะกละของมัน สิงโตจึงคิดว่า
มันควรกินกวางตัวใหญ่มากกว่าที่จะกินกระต่ายป่าตัวนี้  

เมื่อคิดเช่นนั้น เจ้าสิงโตจึงทิ้งกระต่ายป่าที่จับได้ และหันกลับไป
จับกวาง แต่กวางวิ่งหนีสุดชีวิตเท่าที่มันจะวิ่งได้และสิงโตก็
ไม่สามารถวิ่งไล่จับมันทัน  

ในที่สุด สิงโตก็ต้องหยุดวิ่งเพราะความเหนื่อยอ่อน มันพูดกับ
ตัวเองว่า  “ข้ากลับไปกินกระต่ายป่าดีกว่า”  
มันรีบกลับไปยังกระต่ายป่า แต่เมื่อไปถึงกระต่ายป่าตัวนั้นก็ได้
หายไปแล้ว สิงโตรู้สึกเสียใจมาก เพราะความตะกละของตัวมัน
เองแท้ๆ ถึงตอนนี้มันไม่เหลืออะไรให้กินเป็นอาหารอีกแม้กระทั่ง
กระต่ายป่าตัวน้อยก็ตาม

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
จงพอใจในสิ่งที่มีอยู่
Be satisfied with what you have.

http://engjang.com/article/topic-27695.html
http://theguruenglishstory.wordpress.com